Dysleksja to temat nieco drażliwy. Dla jednych usprawiedliwienie od nauki, dla drugich fałszywy i nieistniejący wymysł tych, którzy nadużywają takiej diagnozy. Prawda, na szczęście, jest gdzie indziej – dość powiedzieć że dysleksja dotyka około 10% populacji, i wbrew obiegowym opiniom, nie jest tylko wytrychem i tanim sposobem na dobre oceny w szkole.

I właśnie z rzeczywistymi konsekwencjami dysleksji postanowił się zmierzyć polski projektant graficzny Łukasz Pachałko. Zrobił to wykonując serię materiałów poświęconych temu właśnie zagadnieniu. Nie wiem czy będzie ładnie jeśli tak to ujmę, ale materiały te już od strony graficznej świetnie oddają charakter zaburzenia jakim jest dysleksja. Trochę chaotyczne, niby z zakłóconym przekazem, zdecydowanie niejednoznaczne.

Zwłaszcza owa niejednoznaczność stanowi o sile tej pracy – pewnie jak w każdym dobrym projekcie graficznym – ale tutaj czuć to ze zdwojoną siłą. Żeby ją docenić należy się trochę wgryźć w projekt ale moim zdaniem zdecydowanie warto to zrobić. Częste przełamywanie graficznych schematów jest równie fajne na poziomie graficznym jak i na tym, który oddaje charakter opisywanego problemu.

Myślę, że materiały te są na tyle rozbudowane, że każdy może znaleźć jakiś element, który przyciągnie uwagę i da do myślenia. Sądzę, że to kolejna rzecz, która decyduje o mocnym wrażeniu z obcowania z tą pracą.

Nie będę ukrywał, że projekt Łukasza bardzo mi przypadł do gustu. Jedna z tych prac, które w bardzo zręczny sposób balansuje pomiędzy sztuką a materiałem edukacyjno-użytkowym. Jest przemyślana i przypuszczam, że zręcznie dotyka i opisuje problem. Jednocześnie w czytelny sposób daje do zrozumienia z czym tak naprawdę mamy do czynienia.

Delikatnie też zwrócę uwagę na ładną wizualizacje projektu, która nie przytłacza, a przez swój minimalizm podnosi wartość całej pracy. Wyrywkowe zdjęcia poniżej, a pełna prezentacja znajduje się pod tym adresem.